W ręce kierowców zawodowych codzienne powierzane są wartościowe towary, a co ważniejsze – zdrowia i życia pasażerów. Bardzo ważne jest więc, by osoba wykonująca przewóz drogowy, regularnie poddawała się badaniom stwierdzającym brak przeciwwskazań do wykonywania zawodu. Kierowców zawodowych zobowiązuje do tego artykuł 39 Ustawy o transporcie drogowym.
Rodzaje badań
Kierowcy zawodowi zobowiązani są do wykonywania badań:
- wstępnych – aby rozpocząć pracę;
- okresowych – do 60 roku życia co 5 lat, później co 2,5 roku (badania profilaktyczne);
- kontrolnych – przy powrocie do pracy po co najmniej 30-dniowym zwolnieniu lekarskim.
Co obejmują badania?
Kierowcy zawodowi są zobowiązani do przechodzenia badań specjalistycznych oraz pomocniczych. Jeśli chodzi o te pierwsze, obejmują one badania okulistyczne, neurologiczne, psychologiczne (m.in. w celu ustalenia, jak kierowca będzie się zachowywał w sytuacjach stresowych) oraz badania laryngologiczne (jeśli istnieje takie wskazanie). Do badań pomocniczych można zaliczyć m.in. badanie zjawiska olśnienia i ocenę widzenia obuocznego zmierzchowego, ale też badanie stanu glukozy, EKG i inne badania laboratoryjne. Po przeprowadzeniu badania ogólnolekarskiego i analizie wyników wcześniej wymienionych badań lekarz wystawia zaświadczenie o zdolności do pracy (lub jej braku). Osoby chorujące na cukrzycę lub padaczkę mogą zostać kierowcami zawodowymi, pod warunkiem otrzymania odpowiedniego zaświadczenia od neurologa i diabetologa. Kierowcą zawodowym z pewnością nie zostaną osoby, u których lekarz stwierdzi objawy wskazujące na nadużywanie alkoholu lub środków o podobnym działaniu, a także przyjmujące leki, które mogą mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdu. Zdyskwalifikować kierowcę może również brak koordynacji wzrokowo-ruchowej. Badania kierowców może przeprowadzać lekarz medycyny transportu lub medycyny pracy, z co najmniej 5-letnim stażem lekarskim. Osoba ta musi też mieć wpis do ewidencji uprawnionych lekarzy prowadzonej przez marszałka danego województwa.
